Dünya’ya Barış İşçilerle Gelecek

Savaş durup dururken çıkmaz, savaşı başlatan işçi ve emekçiler de değildir. Savaşı başlatan egemenlerdir. Oysa savaş işçileri ve yoksulları vurur. Savaşın kazananı patronlar, kaybedeni işçilerdir. Savaş halkları birbirine düşman eder; savaş insanları insanlıktan çıkartır. Tarih buna tanıktır. Birinci Dünya Savaşında 18 milyon, İkinci Dünya Savaşında ise tam 70 milyon insan yaşamını kaybetti. Ne uğruna? Kapitalist efendiler egemenlik kavgasına tutuştuğu için! Egemenler, milliyetçiliği kışkırtır ve toplumu histerik bir ruh haline sürüklerler. Düşünceleri çarpıtılmış, düşünme yetisi elinden alınmış insanlardan yanı başındaki sınıf kardeşini boğazlaması istenir. Bu tarih boyunca böyle olmuştur. Erich Maria Remarque, Garp Cephesinde Yeni Bir Şey Yok romanında, bir Alman askerinin gözünden bu durumu işler. Bir Fransız askerini öldürmek zorunda kalan Alman askeri, büyük bir şok yaşayacak ve pişman olacaktır. Bir çukurda baş başa kaldığı askere şöyle seslenir:

4-multeciler.webp

Gelelim bugüne… Kapitalist düzenin sömürücü efendileri, kendi çıkarları için dünyamızı kana bulamaya devam ediyorlar. Savaşlar nedeniyle şimdiye kadar milyonlarca insan evinden ve yurdundan oldu. Kentler ve yerleşim alanları yakılıp yıkıldı, yüz binlerce insan katledildi. Ortadoğu’da yoğunlaşan ama tüm dünyayı derinden etkileyen Üçüncü Dünya Savaşı, yeni cephelerle genişliyor. Şubat 2022’de Rusya’nın Ukrayna’ya saldırmasıyla 3. Dünya Savaşında yeni bir cephe daha açılmıştı. 26 Temmuzda Nijer’de yapılan askeri darbe ve sonrasındaki gelişmeler Afrika’nın da emperyalist paylaşım sahası olarak kızıştığını gösteriyor. Bugün Ortadoğu’dan Asya-Pasifik’e, Ukrayna’dan Afrika’ya dünyanın çeşitli bölgelerinde yaşanan gelişmeler, darbeler, bölgesel çatışmalar, gerilimler 3. Dünya Savaşının bir parçasıdır. Dünyanın geniş coğrafyalarında silahlar, bombalar patlarken yaşam elbette dünya üzerinde yaşayan hiçbir emekçi için olağan seyredemez ve seyretmiyor da. Kaynakların savaşa ayrılması ekmeğimizi küçültüyor, savaş milyonlarca işçi için devasa sorunlar barındıran göçlere neden oluyor, yaşam alanları yerle bir oluyor, toprak, su, hava zehirleniyor. Yüz binlerce insan; işsizlik, yoksulluk ve savaştan dolayı gelişmiş ülkelere doğru göç yollarına düşüyor. Ve ne yazık ki umuda yolculuklarda her sene binlerce insan yitip gidiyor.

Yaşamın, adalet ve barışın düşmanı bu düzen, anaların gözyaşlarından besleniyor. Türkiye’de de bu böyle… Elif Çağlı’nın “Cizre’de, Sur’da Katledilen Kız Çocuklarına” isimli şiirinin dizeleri bugün de zalimin zulmüne inat, yüzlerindeki son tebessümleriyle akıllarımıza kazınanları ve ardından ağıt yakan ama “ille de barış” diyen anaların özlemlerini anlatıyor. Çağlı’nın bu dizelerini, bugün özgürlük ve barış düşleri kurarken, egemenlerin kirli oyunları yüzünden yitirdiklerimiz anısına yeniden paylaşıyoruz. Bizler mücadelelerimizin içinde, katillerin, zalimlerin ve hainlerin defolup gideceği bir yeryüzünde rengârenk uçurtmaları gökyüzüne salacağımız günleri düşlüyoruz.

Farklı halklardan işçiler, emekçiler neden birbirini öldürsün? Paylaşamadıkları nedir? Hiçbir şey! Paylaşacak şeyleri olanlar sömürücü egemenlerdir, bizden çaldıklarını paylaşamaz ve savaş çıkartırlar. Savaş egemenlerin çıkarınadır, emekçilere lazım olan barıştır. Bizim için barış sömürüsüz bir dünyadır, eşitliktir, çocukların gülmesidir, kardeşliktir. Sonra barış kadın ve erkek arasındaki cinsiyet ayrımının son bulmasıdır, şiddetin ve savaşın tarihe gömülmesidir. İnsanlığın bu kadim düşünü anlatan Yannis Ritsos’un “Barış” şiirini UİD-DER’li işçiler, çocuklarıyla birlikte seslendirdiler. Gelin bu güzel şiire kulak verelim.

Barış deyince aklımıza gagasında bir zeytin dalı taşıyan beyaz bir güvercin gelir. Masmavi semaya özgürce kanat çırpan bir güvercin… Kapitalizmin efendileri özgürlüğe kanat çıpan kuşların, dalında tomurcuklanan meyvenin, gürül gürül akan ırmakların düşmanıdır. Onlar insanlığın tüm güzel hasletlerinin ve düşlerinin düşmanıdır. Emeğin, kardeşliğin ve barışın düşmanıdır onlar. Ve onlar hüküm sürdükçe yeryüzünde, barışa ve kardeşliğe çatlayan bir toprak gibi susamaya devam edecek insanlık! Barış ancak işçiler birleşirse, birleşip de bu sömürü düzenini yıkarsa gelecek. Yıkılsın sömürü düzeni kapitalizm, yere batsın insanı kul köle eden bu düzen, bitsin kulluk, bitsin kölelik, tüm dünya halkları barış türküsüne dursun, barış güvercinleri uçsun…