İşgününü 12 saate çekme mücadelesi başlıyor

1800’lerde işçi sınıfı işgününü kısaltmak ve ücretlerini yükseltmek için Avrupa’dan Amerika’ya sayısız mücadeleler verdi. Genellikle 14-16 saat çalışan işçiler önce işgününü 12 saate daha sonra 10 saate düşürmek için mücadele ettiler. İşçiler ile patronlar arasındaki sınıf savaşının en çetin yürüdüğü alanlardan biri oldu işgününü kısaltma mücadelesi... Kapitalistler için işgünü, “24 saatlik tam günün, emek gücünün yeniden işe koşulabilmesi için mutlak gerekli birkaç dinlenme saati çıktıktan sonraki kısmı” demekti.

Peki, neydi bu mutlak gerekli birkaç dinlenme saati? İşçinin fabrikada çalışmaya devam edebilmesi için ihtiyaç duyduğu beden gücünü yeniden kazanacağı asgari uyku ve beslenme süresi… Yani kapitalistlerin gözünde işçilerin tek varlık sebebi fabrikalarda çalışmaktı. Üretim sürecinin dışında geçen her dakika kapitalist için “israf” demekti. İşte bu nedenle kapitalistler işçilerin işgününü kısaltma mücadelesine her seferinde şiddetle saldırdılar. İşçilerin kararlı mücadeleleri karşısında geri adım atarak iş saatlerini düşüren yasaları kabul ettiklerinde dahi buldukları her fırsatta yasaları delmek için bahaneler ürettiler. Ekonomik kriz dönemlerini işçi sınıfının kazanımlarını yok etmek için kullandılar. Yasaları, mahkemeleri, sözde uzmanlarını kendi açgözlülüklerine gerekçe bulmak için kullandılar.